” Vanaf vandaag zal ik jullie maandelijks een inkijkje geven in mijn leven met een dwangstoornis. Ik schrijf voor mededwangers, hun naasten en iedereen die meer wil weten over deze veelal verborgen ziekte. Door open te zijn over mijn psychische kwetsbaarheid hoop ik het taboe dat nog steeds rust op OCD en psychische aandoeningen in het algemeen te doorbreken en meer begrip te creëren voor onze kwetsbare doelgroep.”

Foto Desiree

Herstellen van je aandoening is geen vastomlijnd proces en verschilt van ‘genezen’. Desiree bespreekt in haar blog van augustus 2020 de 4 fasen van herstel.

Een nieuwe maand, dat betekent een nieuwe blog van Desiree! Zoals altijd openhartig geschreven, deze keer over het aangeven van persoonlijke grenzen.

Nu onze hectische prestatiegerichte maatschappij grotendeels is lamgelegd door het coronavirus, zou je haast vergeten dat er ook nog een leven naast corona bestaat, een leven vol leermomenten.

In mijn vorige blog had ik het erover hoe belangrijk het is om dagelijks stil te staan bij je “innerlijke weertje”. Met andere woorden je stelt jezelf de volgende vragen: hoe voel ik me vandaag, wat gaat er in mijn hoofd om en welke ongemakken voel ik in mijn lijf? Nou, ik kan jullie zeggen dat het de afgelopen maand niet heel goed gesteld was met mijn mentale weersgesteldheid.

Gezien de heftige situatie waar we nu met z’n allen in zitten, heb ik besloten om de komende tijd wat meer blogs te schrijven om iedereen die een psychische kwetsbaarheid heeft een hart onder de riem te steken. De wereldwijde crisis die nu gaande is, heeft namelijk ook een mega impact op mensen die te kampen hebben met dwang, angst en/of een andere psychische kwetsbaarheid.

In deze erg onzekere tijd waarin Nederland in de greep is van het coronavirus wilde ik graag een positief bericht schrijven.

Vorig jaar december verbleven mijn lief en ik samen met onze hond op ons geliefde Waddeneiland Schiermonnikoog om mijn 42e verjaardag te vieren. Weken had ik daar naar uitgekeken.

In mijn vorige blog had ik het erover hoe belangrijk het is om dagelijks stil te staan bij je “innerlijke weertje”. Met andere woorden je stelt jezelf de volgende vragen: hoe voel ik me vandaag, wat gaat er in mijn hoofd om en welke ongemakken voel ik in mijn lijf? Nou, ik kan jullie zeggen dat het de afgelopen maand niet heel goed gesteld was met mijn mentale weersgesteldheid.

De titel van mijn blog verwijst naar een uitspraak van de Amerikaanse avonturier en ooit veel belovende student Christopher McCandless. In 1990 koos hij ervoor, nadat hij net was afgestudeerd in geschiedenis en culturele antropologie, om de veeleisende materialistische maatschappij achter zich te laten, voor zichzelf te kiezen en zijn hart te volgen.

Deze keer schrijf ik mijn blog vanuit een knusse berghut hoog in de Zwitserse Alpen. Het uitzicht is fenomenaal. Vanaf onze veranda kijken we op een vallei die wordt omgeven door besneeuwde bergtoppen. Vogels kwetteren er vrolijk op los. WiFi hebben we niet.