Op de filmset van Cadenza

Enkele maanden geleden werd ik door de ADF stichting gebeld met de vraag of ik als ervaringsdeskundige mee wilde werken aan het project Cadenza. Cadenza is en korte film over de impact van een dwangstoornis, gemaakt door drie studenten van de Dutch Filmers Academy. Ik was gelijk superenthousiast! Veel mensen weten namelijk niet wat een dwangstoornis is en wat voor impact het kan hebben op iemands leven. Ik vind het daarom heel mooi dat deze studenten een bijdrage willen leveren aan meer kennis over en begrip voor mensen met deze problematiek. Ik hoop dat mensen hierdoor ook vaker open durven te zijn wanneer zij last hebben van een dwangstoornis, zodat ze de ondersteuning kunnen krijgen die ze nodig hebben.

Lees meer

/0 Reacties/door

Rouwen om je verloren baan

Eind maart van dit jaar kwam ik tot de ontdekking dat het ABP mijn invaliditeitspensioen nog niet had overgemaakt naar mijn bankrekening. Ik besloot te bellen met het ABP. Er moest een fout gemaakt zijn. De medewerker die ik aan de lijn kreeg, ging het even voor me uitzoeken en zette me in de wacht. Gespannen wachtte ik af.
Lees meer

/0 Reacties/door

Naar de tandarts met straatvrees

Wat doe je als je naar de tandarts moet, maar last hebt van straatvrees (agorafobie)? Dit is het ervaringsverhaal van Tamara.

Lees meer

/0 Reacties/door

Facing fear

´In mijn jeugd heb ik last gehad van de angst om ziek te worden´ Zo start ik tijdens voorlichting vaak mijn persoonlijke verhaal over mijn eigen ervaring met angst. ‘Op dit moment heb ik er nagenoeg geen last meer van, maar ook ik kan af en toe nog getriggerd worden.’ Het verhaal hierachter vertel ik niet vaak en ga ik nu toch met jullie delen…

Lees meer

/door

Je hoeft het niet alleen te doen

Ik was veertien jaar toen de dwang zich bij mij voor het eerst liet zien, al wist ik toen nog niet dat het dwang was en dat de gruwelijke gedachten en beelden waar ik dagelijks last van had intrusies genoemd werden. Die diagnose kwam pas twaalf jaar later toen mijn voortdurende gevecht tegen deze intrusies – in mijn geval vreselijke beelden waarin ik mezelf iets aan zie doen – en daaruit voortvloeiende mentale dwanghandelingen en depressieve klachten hun tol begonnen te eisen. Lees meer

/0 Reacties/door

Angstleven – Vermijd vermijding

vermijd vermijding

“Hé Gerrit” hoorde ik op straat iemand roepen toen ik met mijn hond aan de wandel was. Het was mooi weer en voor de nodige ontspanning had ik besloten een halfuurtje langs de rivier te gaan lopen. Er is altijd wat te zien en de natuur geeft me rust.
Lees meer

/0 Reacties/door

Angstleven – Nieuw jaar, nieuwe kansen!?

kansen angst

Voor velen wel, maar voor sommigen niet. Voor hen (waaronder ikzelf) is het “Nieuw jaar, oude kansen”. Oude kansen die (ook) in het jaar 2024 onvervuld op de plank zijn blijven liggen en zich de afgelopen jaren hebben opgestapeld onder een laag stof. Hoe fijn zou het zijn als je in 2025 één of twee kanskaarten van stapel neemt en deze ten volle kunt benutten zoals jij dat wilt. Lees meer

/1 Reactie/door

Victim, Survivor, Alive

Ze zeggen wel eens ‘What doesn’t kill you, makes you stronger.’ In mijn beleving is dat niet waar. 

Gebroken bleef ik achter na een gewelddadige verkrachting op mijn 16de. Ik functioneerde op de automatische piloot en leefde als een zombie. Alle levenslust en vreugde was uit mijn lijf verdwenen. Het was alsof alles als een film langs me heen ging. Ik was slachtoffer van een verschrikkelijk trauma wat me kwetsbaar, verdrietig en eenzaam maakte. Lees meer

/0 Reacties/door

Een lege buik

Frederike schrijft al enkele jaren columns over haar angst- en paniekstoornis en hoe die haar leven beïnvloeden. Begin dit jaar schreef ze haar persoonlijkste column tot nu toe, ‘Beschuit zonder muisjes‘, over zwangerschap en angst. Over dit thema maakte ze het volgende gedicht.

Lees meer

/1 Reactie/door

Het dwangmonster slaapt nooit

Triggerwarning: Let op er komt een heftig onderwerp aan bod, suïcidale dwanggedachten.

Begin juni vertrokken mijn broer en ik met onze mams naar Turkije om daar haar 80e verjaardag te vieren. We zouden een week verblijven in hetzelfde hotel waar onze ouders jaren geleden naartoe gingen. Aanvankelijk keek ik hier erg naar uit, maar naarmate de vertrekdatum dichterbij kwam, begonnen bij mij de spanningen en dwangklachten toe te nemen. Vanaf het moment dat mijn broer mij enthousiast een foto van ons hotel liet zien, begonnen mijn intrusies meer op de voorgrond te treden. Intrusies zijn hele enge gedachten (en in mijn geval ook verschrikkelijke beelden met betrekking tot hoge gebouwen) die ineens in je opkomen. Deze gedachten wil je niet uitvoeren, maar ze veroorzaken veel angst en onrust. Ik merkte dat ik weer last begon te krijgen van terugkerende gedachten en beelden waarin ik mezelf van een hoog gebouw naar beneden zag springen. Ik praatte erover met mijn partner en probeerde afleiding te zoeken, maar het dwangmonster werd steeds groter. Mijn grootste angst was dat mijn hotelkamer zich op grote hoogte zou bevinden en ik de controle over mezelf zou verliezen.
Lees meer

/0 Reacties/door