Ten tijde van het schrijven van deze blog, heb ik voor de tweede keer corona en zit ik in thuisquarantaine. Afgezien van verkoudheidsklachten en een rillerig gevoel, heb ik er eigenlijk niet zoveel last van en ben ik er ook niet door uit mijn doen. Gelukkig maar. Voorheen kwam de dwang nog wel eens om de hoek kijken als ik ziek was. Genesteld bij de warme kachel, met muziek van mijn favoriete band Radiohead op de achtergrond, besloot ik me maar weer eens aan het schrijven te wagen. Het is mijn voornemen om jullie de komende tijd weer wat vaker een inkijkje te geven in mijn leven met dwang. Misschien herken je je wel in mijn verhalen en kun je er steun aan ontlenen. Dat zou mooi zijn.
Marjolijn is vrijwilliger bij de ADF stichting als moderator voor het OCDcafé. Verder geeft ze voorlichting, helpt mee met beurzen en congressen en schrijft ze een boek over haar ervaringen met dwang. Nieuwsgierig, betrokken en enthousiast helpt ze mee om het taboe rondom angst en dwang te doorbreken. Marjolijn vertelde haar verhaal over de angst om ziek te worden aan Vriendin.
Op donderdag avond 9 maart 2023 geeft Ton van Balkom een online lezing over medicatie bij angst en dwangklachten. Ton van Balkom is als psychiater en hoogleraar psychiatrie verbonden aan GGZinGeest en het VU-MC Amsterdam. Tijdens de lezing gaat hij in gesprek met Ellemieke Hemmers, coördinator voor lotgenotencontact en trainingen bij de ADF stichting.
Addy Nooitgedacht is al jaren een betrokken vrijwilliger bij de ADF stichting. Zij is begeleider van twee lotgenotengroepen, voert gesprekken voor de telefonische hulpdienst en helpt mee met de administratie. Vriendelijk, open en ervaringsdeskundig. Addy heeft last van smetvrees. Eind vorig jaar is zij geïnterviewd voor Libelle en deze week verscheen het interview.
Lotgenoot… na een zoektocht op internet kwam ik tot de volgende betekenis: ‘Iemand in dezelfde omstandigheden, iemand die hetzelfde lot treft, een kameraad, een makker, een maatje.’ Laatst zag ik op TV dat een grote loterijshow een lotgenotengroep heeft voor mensen die een miljoen of meer hebben gewonnen. Zij zijn er voor elkaar, kunnen elkaar helpen, ondersteunen, motiveren en inspireren in deze levens veranderende omstandigheden.
Afgelopen dinsdag zijn Janneke van der Glind en Ellemieke Hemmers op bezoek geweest bij het Marina de Wolf centrum, onderdeel van GGZ centraal in Ermelo. Het centrum dankt haar naam aan de oprichter van de ADF stichting Marina de Wolf. Het bestuur heeft haar eind jaren 90 nauw betrokken bij het opzetten van het specialistisch behandelcentrum voor angst- en dwangstoornissen. En vandaag de dag hangt er nog altijd een prachtig portret van Marina de Wolf in de gang.
Janneke en Ellemieke zijn beiden ervaringsdeskundigen op het gebied van angst- en dwangklachten. In twee patiëntengroepen hebben zij hun persoonlijke verhaal gedeeld en verteld wat de ADF stichting voor patiënten kan betekenen in de vorm van telefonische hulpdienst, lotgenotencontact, voorlichting en wetenschappelijk onderzoek. De reacties waren hartverwarmend.
Marina de Wolf omschreef het zelf mooi in haar laatste Kerstoverdenking in ons blad Vizier:
‘De beste troosters zijn voor mij de mensen die het uithouden in het verdriet, die niet worden afgeschrikt door je ontroostbaarheid, de mensen die het aandurven om bij je te blijven in het donker.’
We geven regelmatig voorlichting, training, gastlessen. Wil je meer informatie? Stuur dan een mail naar: ellemieke@adfstichting.nl Wil je meer weten over de geschiedenis van de ADF stichting? Lees dan het levensverhaal van Marina de Wolf
Op dinsdag 21 juni 2022 vindt het Symposium High Lights plaats. Het hoofdthema is: Het verhaal centraal. Ervaringskennis wordt steeds meer gebruikt binnen de GGz als aanvulling op en/of onderdeel van de behandeling. Of je er nu over schrijft, praat, of het op een andere manier deelt met anderen. Je verhaal is belangrijk en daar gaat dit symposium over. Het is een mooie inspiratie voor hulpverleners, mensen met psychische klachten, hun naasten en alle mensen met hun eigen verhaal.
Voorzitterspanel
Annemarie van der Meij, plv. opleider psychiatrie en locatie opleider psychiatrie locatie Nijmegen Peter Oostelbos, ervaringsdeskundige. Lonneke Wouts, opleider psychiatrie aandachtsgebied ouderen en coördinator opleiding klinische geriatrie
Programma
16.00 – 16.30 uur Ontvangst met koffie en thee
16.30 – 17.00 uur Opening door dr. Marc Verbraak, lid Raad van Bestuur Pro Persona
17.00 – 18.00 uur De verhalenbank Prof. dr. Floortje Scheepers
18.00 – 18.30 uur Pauze met broodjes
18.30 – 19.10 uur NET Therapie Rosa Bronswijk, psychiater FACT VIP Pro Persona in Arnhem
19.10 – 20.15 uur Ellen Deckwitz, dichteres, columniste NRC
20.15 uur Afsluiting
Accreditatie is aangevraagd bij de NVvP, FGzPt, Register Vaktherapie, de VSR en het kwaliteitsregister V&V.
Samenvattingen en lezingen
De verhalenbank
Floortje Scheepers zal in haar lezing stilstaan bij het project ‘de verhalenbank psychiatrie’.
Waarom is ervaringskennis relevant voor zorginnovatie en wat leveren verhalen van mensen op? Kwalitatief maar ook kwantitatief onderzoek doen met verhalen kan ons helpen zicht te krijgen op ervaringen van mensen. De opzet en aanpak van de verhalenbank wordt besproken, eerste resultaten van onderzoek en samenwerking met andere initiatieven om de krachten te bundelen en ervaringskennis een plek te geven in zorg, onderwijs en onderzoek. Ook wordt stilgestaan bij de definitie van ervaringskennis en waarom traditioneel onderzoek niet passend is bij deze kennisbron.
NET Therapie
Narratieve Exposure Therapie
De Narratieve Exposure Therapie (NET) is een kortdurende traumagerichte therapie ontwikkeld voor patiënten met een posttraumatische stres stoornis (PTSS) die in het verleden meerdere complexe traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. Tijdens de NET wordt exposure toegepast op de traumatische ervaringen in chronologische volgorde én worden deze gebeurtenissen geïntegreerd in het levensverhaal. Het doel van de therapie is om de gefragmenteerde delen van de verschillende traumatische gebeurtenissen om te vormen tot een samenhangende biografie. Tijdens de lezing wordt aan de hand van een casus de theoretische achtergrond en de praktische uitvoering van de NET besproken.
Lezing Ellen Deckwitz
Ellen Deckwitz zal een eigen column voordragen. Iedereen die haar columns in de NRC volgt weet dat het omgaan met depressies een terugkerend thema in haar werk is, waar ze op eigen wijze over schrijft. Open, sensitief, maar ook met humor. Een gelauwerde dichteres is ze. Een schrijfster van boeken over poëzie. En nog veel meer.
Deelname is gratis.
U kunt zich inschrijven via de link: Symposium High Lights 2022.
Meldt u zich tijdig aan, want er is een beperkt aantal plekken beschikbaar.
Locatie
U bent tijdens de lezing bereikbaar in
Pro Persona
Locatie Wolfheze, Pastoraal Centrum (kerk)
Wolfheze 2
6874 BE WOLFHEZE
026-4833111
Volgende week valt de nieuwste editie van ons prijswinnende blad Vizier op de mat bij alle donateurs van de ADF stichting. Dit keer staan er artikelen in over o.a. therapeutisch sporten, hulp aan kinderen met een fobie en OCD met intrusies.
Ben je nieuwsgierig? Wil je ons blad ook graag ontvangen? Voor €5 per maand (of €60 per jaar) steun je ons mooie werk en krijg je het blad Vizier vier keer per jaar thuis gestuurd. Op onze website vindt je meer informatie: Help mee
Menno Oosterhoff: markante en bevlogen kinder- en jeugdpsychiater neemt afscheid
GGZ nieuws schrijft op de website:
Op woensdagmiddag 25 mei 2022 rondt Menno Oosterhoff zijn lange en succesvolle carrière als kinder- en jeugdpsychiater af. Dat wordt gemarkeerd met een symposium in de Biotoop in Haren.
Menno is een boegbeeld voor mensen met een psychische aandoening en voor mensen met een dwangstoornis in het bijzonder. Hij heeft een groot hart voor patiënten en spant zich binnen en buiten werktijd voor hen in. Zelf kent hij de dwangstoornis van binnenuit. Hij schreef er een boek over: “Vals alarm. Leven met een dwangstoornis”. In dit boek beschrijft hij als geen ander wat een dwangstoornis betekent en hoeveel verschillende gedaanten dwangstoornis kan aannemen.
Menno is een veelgevraagd spreker op het gebied van dwang. Hij geeft regelmatig interviews, schrijft blogs en maakt podcasts. Hij startte de informatieve website Dwang.eu en organiseerde OCD-café, eerst in een café in Groningen, nu landelijk online. Zijn grote drijfveer is om meer aandacht en begrip te creëren voor de dwangstoornis, stigma te doorbreken en pleiten voor goede zorg. Kortgeleden verscheen zijn tweede boek: “Ik zie anders niks aan je”. De laatste jaren maakt hij zich ook sterk voor mensen met ernstig psychisch lijden en een euthanasieverzoek.
Menno werkte ook als opleider en manager: hij heeft talloze kinder- en jeugdpsychiaters opgeleid en was lange tijd hoofd van de polikliniek Kinder- en Jeugdpsychiatrie in Groningen. Daarna was hij inhoudelijk manager van Lentis Jonx Autisme. Momenteel werkt hij in het dwangteam van Accare in Groningen.
Voor zijn belangrijke bijdrage aan het vak wordt hem een symposium aangeboden. Naast bijdragen van bekende sprekers op het gebied van dwang, is er ook veel aandacht voor de carrière en de persoon van Menno. Sprekers zijn Dick Swaab (emeritus hoogleraar Neurobiologie en auteur van honderden wetenschappelijke papers en drie publieksboeken, waaronder Wij zijn ons Brein), Odile van der Heuvel (hoogleraar neuropsychiatrie in Amsterdam), Pieter Hoekstra (hoogleraar Kinder- en jeugdpsychiatrie in Groningen), Ton van Balkom (hoogleraar Psychiatrie in Amsterdam en voorzitter van de landelijke werkgroep Zorgstandaard Angst- en dwangstoornissen) en Lidewij Wolters (senior onderzoeker en GZ-psycholoog bij Accare in Groningen). Al met al een prachtige update over dwang door excellente experts. Er is een lichte noot in de vorm van “Anti-depressief cabaret” van Marjolijn van Kooten, directeur van de Angst, dwang en fobie stichting, zelf ook ervaringsdeskundige.
In de film “Tenminste houdbaar tot” schetsen collega’s, familieleden, patiënten en hun gezinsleden een mooi, grappig en ontroerend beeld van een veelzijdig en bevlogen mens. De film is gemaakt door Youri Moggré, filmmaker en OCD-patiënt. Menno was jaren geleden intensief als psychiater bij Youri betrokken.
Wil je meer weten over deze dag en het programma, lees dan verder op de website van GGZ nieuws:
Menno Oosterhoff neemt afscheid
‘Ze worden vaak niet herkend en niet behandeld’
18-5-2022, door Demi van Opstal
De Tweede Dag van de Dwang was op 25 maart 2022 een feit: een dag die volledig in het teken stond van dwangstoornissen. Naar schatting heeft zo’n één op de vijftig Nederlanders last van een obsessieve-compulsieve stoornis (OCD), oftewel een dwangstoornis. Ondanks de groeiende aandacht voor dwang, duurt het krijgen van de juiste hulp vaak ontzettend lang. Ervaringsdeskundige Hanny Damwichers: “Je hoort niet veel dat iemand dwangklachten heeft, terwijl het regelmatig voorkomt. De stoornis blijft dikwijls onder de radar.”
Geen duidelijke oorzaak
Bij een obsessieve-compulsieve stoornis heb je dwanggedachten (obsessies) of dwanghandelingen (compulsies). De stoornis komt vaak het duidelijkste tot uiting rond het 20e tot 25e levensjaar. Een extra keer de voordeur checken maakt niet gelijk dat je OCD hebt. Als richtlijn wordt gegeven wanneer je langer dan een uur per dag last hebt van je dwang en het je zo belemmert in je dagelijkse leven.
Wat de oorzaak is van dwang? “Daar kun je lang naar zoeken, maar die vind je vaak niet”, vertelt psychiater Menno Oosterhoff. Hij heeft zelf sinds zijn 17e een dwangstoornis en publiceerde in 2017 zijn boek ‘Vals Alarm’. Daarvoor ontving hij de MIND Antonie Kamerling Award, een prijs voor een publicatie die openheid over psychische problemen bemoedigt. In zijn boek gaat hij uitgebreid in op de stoornis als psychiater en als patiënt, met als doel de vooroordelen en het taboe over dwang te verminderen. “Zo’n vijftig jaar geleden werd het als gevolg gezien van een innerlijk conflict: dat je iets meegemaakt had en die gevoelens jezelf niet toestond. Maar dwang is lang niet altijd terug te voeren op iets dat je psychologisch meemaakte.”
‘Je kunt lang zoeken naar de oorzaak van dwang, maar die vind je vaak niet’
Zo spelen meer factoren een rol geeft Ton van Balkom aan. Van Balkom is psychiater en hoogleraar psychiatrie aan het Amsterdam UMC. “Dwang is een complexe aandoening. Naast erfelijkheid spelen ook omgevingsfactoren en psychische factoren een rol. Een nare levensgebeurtenis in de jeugd als pesten kan een uitlokkende factor zijn, maar dat is niet altijd zo.” OCD is er bovendien in ontzettend veel vormen en uit zich op verschillende manieren.
‘Dit hoort niet’
Ervaringsdeskundige Hanny Damwichers heeft nare voorstellingen dwang. “Ik denk dingen die ik niet wil denken. Door de schaamte en schuldgevoelens voelde ik enorme druk. Ik dacht: Er moet iets mis zijn met mij, want dit hoort niet.”
Hanny had geen idee dat het dwang was. “Uiteindelijk duurde het elf jaar voor ik erachter kwam.” Dat kwam mede door de schaamte die ze lang voelde, maar ook door het feit dat het lang duurde voor ze de juiste diagnose kreeg toen ze met haar klachten naar de huisarts ging. “Pas toen een vriend vertelde over zijn OCD, begreep ik wat er aan de hand was. Ik zocht op internet en er ging een wereld voor me open. Zo kreeg ik snel de juiste behandeling, onder andere met medicatie.” Om die kennis voor iedereen duidelijk te maken, zette ze samen met Oosterhoff OCDnet op waar allerlei informatie over dwang op staat.
‘Het duurde elf jaar voor ik de juiste hulp kreeg’
Bij OCD zit er vaak een lange tijd tussen de start van de klachten en de behandeling ervan. “Dat komt omdat ik de klachten niet herkende en er ook niet naar gevraagd werd bij de huisarts bijvoorbeeld”, geeft Hanny aan. “Bovendien speelt schaamte een rol. Je bent verder kerngezond maar doet dingen waarvan je weet dat het niet normaal is. Mensen zijn bang minderwaardig gevonden te worden en patiënt te zijn. Mensen met dwang zijn vaak erg streng voor zichzelf: ik ben verder normaal en intelligent, waarom heb ik dit in godsnaam?”
Als naaste is het dubbel
Wanneer je OCD hebt, heeft dat niet alleen een grote invloed op je eigen leven maar ook op dat van naasten. Ellemieke Hemmers is Coördinator Lotgenotencontact en Trainingen bij de Angst, Dwang en Fobie-stichting. Haar man heeft een vorm van OCD: smetvrees. “Ik merk het aan alles: aan hoe hij geen handvatten vastpakt en continu dingen schoonmaakt. In de ergste periode waste hij zijn handen compleet stuk. Een tijd geleden had ik het gevoel dat ik voor 90 procent te maken had met de dwang en nog maar 10 procent met mijn man. Dat is als naaste erg om te zien en heeft een grote invloed op het gezin. Gelukkig gaat het nu door therapie een stuk beter: hij leerde met de dwanghandelingen leven en met de onrust omgaan.”
‘Als naaste moet je streng zijn tegen de dwang en daar afstand van nemen, maar wel empathie en compassie tonen’
Hemmers vertelt dat het voor naasten vaak dubbel is. “Je wilt helpen want je ziet dat je partner of kind enorme paniek ervaart. Maar als je in de dwang meegaat, houd je het in stand. Toon je echter weinig begrip, dan voelt diegene zich onbegrepen en kan het erger worden. Als naaste moet je streng zijn tegen de dwang en daar afstand van nemen, maar wel empathie en compassie tonen.”
Ervaringsdeskundige Hanny beaamt dat het voor naasten van mensen met dwangklachten niet makkelijk is. “Veel mensen proberen de klachten eerst verborgen te houden omdat er vaak onbegrip is in de omgeving. Je krijgt te horen: ‘Doe het gewoon niet’.” Als naaste is je in de belevingswereld van iemand met dwang verplaatsen lastig.
Onrust verdragen in plaats van rust zoeken
Dwang heb je vaak je hele leven, geeft psychiater Menno Oosterhoff aan. “Voor twee derde is het een chronische aandoening. Ik heb zelf ook geen dag geen dwang gehad. Je hebt periodes waarin je er meer last van hebt dan in andere. Maar het blijft vaak altijd spelen.” Ook Hanny heeft nog steeds te maken met dwang, al is ze niet meer in behandeling. Ze heeft leren leven met haar dwanggedachten door de gedachten absurd te vergroten waardoor de lading eraf gaat. “Bij dwang is het vaak zo dat de klachten alleen maar erger worden als er niets mee gedaan wordt”, waarschuwt ze echter.
Daarom is het belangrijk niet te lang rond te blijven lopen met je klachten. Oosterhoff: “Mensen met dwang denken dat het wel meevalt. Maar dwang sluipt er zo in, neemt alleen maar toe en gaat je functioneren echt verstoren. Je weet dat wat je doet nergens op slaat en je ermee moet stoppen. Maar die onrust is gewoon niet voor te stellen.”
‘De dwangklachten worden alleen maar erger als er niets mee gedaan wordt’
Bij dwang moet je leren die onrust verdragen. De twee voornaamste behandelmethodes om met dwang te leren omgaan zijn cognitieve gedragstherapie (CGT) en medicatie. “Maar voor de helft van de mensen is dat niet genoeg”, geeft Henny Visser aan, psychotherapeut en onderzoeker bij het gespecialiseerde behandelcentrum Marina de Wolfcentrum van GGzCentraal. “Tot eind jaren zestig van de vorige eeuw werd een dwangstoornis nog als onbehandelbaar gezien. Toen werd pas ontdekt dat gedragstherapie en medicijnen effectief zijn.” Er is in de loop van de geschiedenis veel over dwang gezegd, maar het vinden van effectieve behandelmethodes duurde nog een hele poos.
Tal van nieuwe behandelmethodes voor OCD
Sinds de jaren negentig zijn er tal van onderzoeken gestart naar andere behandelmethodes. Een voorbeeld is Deep Brain Stimulation waarbij hersenactiviteit aangepast wordt via elektroden. Of EMDR waarbij er gewerkt wordt met een afleidende stimulus tijdens het verwerken van een gebeurtenis. Bij cognitieve gedragstherapie gaat het om Exposure en Responspreventie (ERP). Je wordt dan blootgesteld aan de situatie die de obsessieve onrust oproept (exposure) en moet zo stoppen met de dwanghandelingen om de onrust te laten verdwijnen (responspreventie).
“Maar die confrontatie kan voor mensen met dwang eng zijn. Het zou mooi zijn als mensen minder last van hun dwangklachten kunnen krijgen zonder dat ze dingen hoeven te doen die ze niet durven”, vertelt Visser. Met een behandeling met IBA, Inference Based Approach, is dat een optie. Daar draait het namelijk om realiteitstoetsing. “Patiënten leren herkennen dat ze opgeslokt raken in gedachten over wat er allemaal zou kunnen gebeuren en dat ze daarmee voorbij gaan aan wat zij met hun zintuigen kunnen waarnemen. Pas als het weer lukt om te ervaren dat alles hier en nu in orde is, stoppen mensen met het uitvoeren van hun dwanghandelingen.”
‘Hoe eerder dwang herkend wordt, hoe eerder de behandeling start en hoe groter de kans op slagen’
Visser onderzoekt of IBA net zo effectief is als cognitieve gedragstherapie. “Zo ja, dan breidt het behandelarsenaal voor OCD uit. IBA wordt al in enige mate toegepast, maar we hopen dat de methode door onze resultaten breder ingezet kan worden.” Tijdens de studie werken veel organisaties samen zoals meerdere GGz-instellingen en de Vrije Universiteit van Amsterdam. “Zo konden we binnen korte tijd genoeg deelnemers vinden. Bovendien zorg je ervoor dat de informatie gelijk in het hele land beschikbaar is. Als verschillende organisaties die kennis al in huis hebben, gaat het aanbieden van de behandeling op veel plekken na het onderzoek veel eenvoudiger.”
En die verbinding is het sleutelwoord volgens ervaringsdeskundige Hanny. “De samenwerking in onderzoeksresultaten met bijvoorbeeld andere aandoeningen als depressie is essentieel. Door samen te werken en die resultaten te delen, komt er ontzettend veel kennis in omloop.” De route naar goede hulp verkort dan. “En dat is broodnodig. Zodat het niet voor iedereen met klachten elf jaar duurt voor hij de juiste hulp krijgt. Want bij dwang geldt: hoe eerder het herkend wordt, hoe eerder de behandeling start en hoe groter de kans van slagen.”
Meer aandacht en herkenning
Dat er de laatste jaren veel gebeurd is in de wereld van OCD is duidelijk. Het programma ‘Levenslang met Dwang’, waarin een aantal deelnemers met dwang gevolgd wordt in de aanpak van hun klachten, is sinds 2014 op de buis. Eind maart dit jaar was de Tweede Dag van de Dwang waarop alles wat er op het gebied van dwang in Nederland is werd gepresenteerd. Ook komen er allerlei initiatieven bij zoals OCDnet waar veel informatie over dwang beschikbaar is en het OCDcafé waar lotgenoten in contact komen.
“Die aandacht zorgt er zeker voor dat dwang makkelijker bespreekbaar is”, geeft Hemmers van de ADF-stichting aan. “Na een televisie-uitzending van Levenslang met Dwang krijgen we veel belletjes naar onze telefonische hulpdienst van mensen die hun klachten nu eindelijk herkennen. Zeker op de bekende vormen van dwang zoals smetvrees of controledwang ligt niet zo’n taboe meer.”
Hoe eerder hulp, hoe beter
Het begin naar meer kennis en begrip voor dwang is gemaakt, maar er is meer nodig. “De vooroordelen over psychische aandoeningen in het algemeen moeten een stuk verminderen”, geeft Oosterhoff aan. “Het zit niet alleen tussen je oren, maar heeft echt te maken met je brein.” Bovendien is meer kennis over de verschillende vormen van dwang belangrijk. Oosterhoff: “Zodat de stoornis sneller herkend wordt en het niet jaren duurt voor iemand behandeld wordt.” En die hulp moet uitgebreid genoeg zijn, geeft Hanny Damwichers aan. “Mensen worden soms als uitbehandeld gezien wanneer gedragstherapie en medicijnen niet werken, terwijl suggesties voor nieuwe technieken zoals Deep Brain Stimulation nog niet zijn gedaan. Daar ligt een verbeterpunt in de zorg.”
Bepaalde vormen van dwang ziet men bovendien vaak nog als stigma, vertelt Hemmers. “Denk aan nare voorstellingen dwang: bijvoorbeeld voorstellingen dat je iemand steekt met een mes. Mensen denken dan dat iets in jou dat wil, maar dat is niet waar. Dat is de dwang, je doet juist alles dat te vermijden. De verleiding is groot om wel op die inhoud in te gaan.” Ook liggen er stappen voor hulpverleners. “Zij moeten de juiste vragen stellen voor een goede diagnose. Want wanneer een hulpverlener niet naar dwangklachten vraagt, is erover beginnen en een open gesprek hebben voor veel mensen lastig.”
‘Bij een psychische aandoening denkt men vaak dat je het op kunt lossen als je maar graag genoeg wilt’
Ook psychotherapeut en onderzoeker Visser ziet die taak van een betere opsporingsmethode bij zorgverleners als huisartsen en de GGz liggen, maar noemt bovendien het belang van campagnes. “Zo leren patiënten zelf maar ook naasten dwang herkennen en hulp inschakelen.” Naast de campagnes verlicht het taboe eveneens wanneer BN’ers naar buiten komen met hun psychische klachten, stipt psychiater en hoogleraar psychiatrie Van Balkom aan. “Denk aan koningin Maxima die openlijk praat over de psychische problemen waar haar zus tijdens haar leven last van had. Mensen weten zo dat ze niet alleen zijn en dat het niet raar is: zelfs de koningin heeft er in haar familie mee te maken gehad.”
Ondanks het vele werk, bijvoorbeeld in de media, merkt Hanny dat er nog maar weinig kennis en veel onbegrip is in haar directe omgeving. “Men ziet dwang nog als iets exotisch, terwijl angst beter te begrijpen is. Bovendien denken mensen bij een psychische aandoening dat je het op kunt lossen als je maar graag genoeg wilt. Dat het alleen ligt aan een gebrek aan motivatie. Maar je kunt het zien als een gebroken been: daar mag je gewoon hulp voor vragen. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan en dat heeft me enorm geholpen.”
Contact
ADF stichting
Hoofdstraat 122
3972 LD Driebergen-Rijsenburg
info@adfstichting.nl
0343 – 518080
Rekeningnummer:
NL03 INGB 0000 9157 43
KvK 41172279