Deze keer schrijf ik mijn blog vanuit een knusse berghut hoog in de Zwitserse Alpen. Het uitzicht is fenomenaal. Vanaf onze veranda kijken we op een vallei die wordt omgeven door besneeuwde bergtoppen. Vogels kwetteren er vrolijk op los. WiFi hebben we niet. Onze dagen vullen we met af en toe een uitstapje, boeken lezen, goede gesprekken en in stilte genieten van al het moois om ons heen.

Vogelspotten

Vlak voor onze vakantie kreeg ik van mijn vrouw een nieuwe fotocamera cadeau. Ik had me geen mooier cadeau kunnen wensen. Daar zit ik dan op onze veranda vogeltjes te spotten. Nooit gedacht dat dit zo leuk kon zijn. Vroeger vond ik vogelspotters altijd maar een beetje saai. Het is een drukte van jewelste. Vader en moeder merel vliegen af en aan naar het struikje waarin hun nestje zit verscholen. Een zwartkopmees verzamelt voor het oog van mijn camera nestmateriaal. Wanneer de zonnestralen in de richting van de paardenbloemen komen, gaan hun bloemkopjes open waar de bijen weer verlekkerd op afkomen. Dit levert prachtige plaatjes op. Zodra de schemer valt zijn de paardenbloemen weer dichtgegaan en zijn de bijen weer verdwenen. De vogels fluiten tot laat op de avond, waarna ook zij zich in stilzwijgen hullen in afwachting van weer een nieuwe dag. Vroeger – toen mijn dwangstoornis op zijn heftigst was – stond ik er nooit bij stil hoe mooi de natuur eigenlijk is, omdat de dwang al mijn aandacht opeiste.

Schatzoeken

Mijn partner en ik kunnen ons urenlang vermaken met strandjutten op de Waddeneilanden. Ik kan daar zo blij van worden. Onzekerheid en zorgen hebben dan helemaal geen vat op mij. Ik ga volledig op in het moment. Het is elke keer weer een verrassing wat je tegenkomt. Toen mijn partner las dat je in het Zwitserse Binntal zeldzame mineralen kunt vinden, hoefden we daar niet lang over na te denken en zijn we meteen die kant opgegaan. Onderweg naar de steengroeve waar de mineralen worden gedolven, kwamen we de prachtigste stenen tegen die vermoedelijk van de vrachtwagens waren afgevallen. De meest bijzondere stenen hebben we bewaard en die krijgen thuis een mooi plekje naast al onze andere vondsten.

Woeste hoogten

Behalve de overheerlijke chocola staat Zwitserland natuurlijk ook bekend om zijn prachtige gletsjers. Als eerste bezochten we Schwarzsee, dat zich bevindt op ruim 2500 meter hoogte en vanwaar je een geweldig uitzicht hebt op de Matterhorn, die daar 1400 meter boven je uittorent. Om daar te komen, namen we de kabelbaan. Toen de kabelbaan zich in beweging zette, kreeg ik wel even de kriebels toen ik de steile helling zo voor ons zag liggen, maar toen we eenmaal op de plaats van bestemming aankwamen, verdween dat gevoel ook weer snel. Uiteindelijk hebben we daar zo’n twee uur doorgebracht al broodjes etend op een bankje op 2500 meter hoogte. Zou ik nu eindelijk een keer verlost zijn van mijn angst voor grote hoogten?

Ons tweede uitstapje betrof een bezoek aan de Aletschgletsjer, waarvan het uitzichtpunt nog veel hoger lag.
Nou, daar stond ik dan middenin de sneeuw in mijn T-shirt en korte broek vlakbij een metersdiepe afgrond foto’s te maken van prachtige besneeuwde bergtoppen en paragliders die daar overheen vlogen. Ik was zo onder de indruk dat er voor angst even geen plaats was.

Een met de natuur

Nu het einde van onze vakantie is aangebroken, wordt mij een ding duidelijk en dat is dat het gevoel van een zijn met de natuur al mijn angsten overtreft. Zorgen en onzekerheden verdwijnen naar de achtergrond en gevoelens van vrijheid en gelukkig zijn komen ervoor in de plaats. Ik hoop deze gevoelens nog lang vast te kunnen houden. Mijn nieuwe hobby fotografie is daar in ieder geval een uitstekend hulpmiddel bij.

Lees ook andere blogs van Desirée