Op 22 april 2022 schreef Gerrit zijn eerste column voor de ADF Stichting. Deze ging over (het voorkomen van) angstaanvallen tijdens het reizen met de trein. Niet veel later schreef hij over angst tijdens het rijden met de auto. Zo groeide Gerrit door in zijn schrijfwerk als vaste columnist voor ADF. In de afgelopen twee jaar volgden meerdere columns die je hier kunt lezen.
Na 10-tallen jaren geworsteld te hebben met angst ben ik voor mijzelf tot het volgende inzicht gekomen: Het Angstmonster bestaat niet! Dat inzicht is vooral ontstaan door over mijn angsten te schrijven en in toenemende mate te praten. Er is geen monster die het tot zijn levenswerk heeft gemaakt om mijn leven te vergallen. Die ervoor zorgt dat je de straat niet meer op gaat, de lift niet meer gebruikt, of de trein niet meer neemt. Hij zorgt er niet voor dat je het benauwd krijgt, gaat hyperventileren, spanning in je lijf ervaart, bang bent om flauw te vallen etc.
Dat monster bestaat niet. Dat ben ik zelf.
Er is niemand die zegt ‘Wanneer je de lift neemt, komt deze stil te staan tussen de 14e en 15e verdieping en dan kun je er niet meer uit.’ Er is ook geen “monster” die zegt dat je met de auto in de file komt te staan in een tunnel en dat dan de meest vreselijke dingen gaan gebeuren.
Waarom?
Waarom denk je dat dan? En waarom is die gedachte de oorzaak van zoveel ellende? Dat is niet altijd exact aan te geven. Misschien is je vroeger iets soortgelijks overkomen of heb je erover gehoord of gelezen en is dat de trigger. Ik ben geen psycholoog/therapeut dus mogelijke verklaringen laat ik graag aan de deskundigen over. De oorzaak kan voor iedereen weer verschillend zijn. Feit is wel dat jouw gedachten ervoor zorgen dat je dingen gaat vermijden, waardoor je niet het leven lijdt dat je zo graag zou willen leiden.
Jouw vermijdende gedrag betekent dat je sociale leven, relaties en werk maar een fractie zijn van wat je echt zou willen doen.
Vermijdend gedrag voorbeelden:
Ik ga niet de lift in want………
Ik ga niet met de trein want dan……
Ik ga geen (verre) reizen maken want dan…….
Ik ga niet naar een concert want…….
Ik ga niet op een cursus want dan…….
Vul jouw rampscenario’s maar in.
Als die negatieve gedachten zo krachtig zijn dat zij mijn leven in fors negatieve zin bepalen en dus ontregelen, kan ik die kracht dan ook in positieve zin gebruiken?
Kan ik tegen mijzelf zeggen dat de lift gewoon functioneert? Hoe groot is de kans dat die toch vast blijft zitten? En mocht dat gebeuren, is dat dan erg? Is het erg om 30 minuten in een file te staan? Hoe groot is de kans dat er iets met de pont over het IJ gebeurt als ik erop zit? Met andere woorden: de kans dat die dingen gebeuren (kapotte lift of motor uitval van de pont) is feitelijk gezien niet groot. De kans dat er niets gebeurt is juist mega groot. Rationaliseren dus.
En mocht dat uiteindelijk toch juist jou overkomen is dat dan vreselijk erg? Zo voelt dat natuurlijk wel, maar wat is echt het ergste? Ga daar NU mee aan de slag.
Nu doen, geen uitstel
In mijn column “Vallen of springen” schreef ik over mijn angststoornis en ouder worden. Jarenlang vermijdingsgedrag heeft er bij mij voor gezorgd dat ik veel uitstelde met het idee ‘Dat doe ik later wel’. Nu wordt ik ingehaald door de tijd. Als ik mijn kwaliteit van leven nog wil vergroten, dan moet ik nu stappen maken door mijn (denk) gedrag te veranderen. Niet (blijven) uitstellen dus en hopen dat het ooit beter met mij zal gaan. Dat gaat niet gebeuren.
Laat je achterover vallen
Wat is het ergste dat mij kan overkomen als ik een situatie aanga die ik tot nu toe heb vermeden? Ga ik dood aan een angstaanval? Nee! Flauw vallen, ja dat zou kunnen. Is dat dan erg? Nee!
Vrijheid
Laat je achterover vallen in de armen van het leven. Kijk wat er gebeurt. Zelf ben ik pas een situatie aangegaan die ik jaren had vermeden. Ik was zo klaar met dat vermijdingsgedrag dat mij niets had gebracht. Op dat moment was de tijd rijp en ik zette die stap. Op dat moment dacht ik ‘Nu gaat alles gebeuren waar ik echt jarenlang bang voor ben geweest.’ Ik geef toe, in het begin was het even lastig, maar dat is ok zei ik tegen me zelf. Al vrij snel kon ik genieten van de situatie als een soort van bevrijding.
Doolhof
Oké, ik ben geen Zorgprofessional maar een geroutineerde ervaringsdeskundige en ik schrijf alleen op basis van mijn ervaringen en geef aan wat voor mij het beste past. Voor een ieder is de weg uit zijn angst doolhof een andere. Blijf niet stil staan maar doe iets. Elk stapje – hoe klein ook – helpt! Ga op onderzoek uit wat voor jou het beste werkt.
Succes!
Gerrit schrijft over zijn (gegeneraliseerde) angst- en paniekstoornis (agorafobie). In het verleden hebben deze zijn leven bepaald en ook nu nog spelen ze een belangrijke rol. De situaties die hij beschrijft hebben daadwerkelijk plaatsgevonden. Als ervaringsdeskundige hoopt hij anderen hiermee te helpen en een hart onder de riem te steken.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!