Berichten

Van overleven naar leven

Een aantal weken terug kreeg ik een appje van een vriendin met de volgende vraag: ‘Ik studeer op dit moment in New York en maak daar mijn eigen theatershow. Deze show wil ik graag baseren op een groep jongeren met een dwangstoornis die samen op een groep wonen. Eigenlijk zoals de groep jongeren die wij waren tijdens onze opname in 2017. Nu vraag ik mij af of jij (en nog een paar andere groepsgenoten van toen) een aantal vragen zouden willen beantwoorden over die tijd en deze op willen nemen, zodat ik jullie stemmen kan verwerken in mijn show en deze tijdens de dansstukken kan laten horen. Met als doel: het taboe rondom psychische klachten doorbreken en meer kennis over en begrip voor dwangstoornissen.’ Lees meer

/0 Reacties/door

Je hoeft het niet alleen te doen

Column lotgenotencontact

Ik was veertien jaar toen de dwang zich bij mij voor het eerst liet zien, al wist ik toen nog niet dat het dwang was en dat de gruwelijke gedachten en beelden waar ik dagelijks last van had intrusies genoemd werden. Die diagnose kwam pas twaalf jaar later toen mijn voortdurende gevecht tegen deze intrusies – in mijn geval vreselijke beelden waarin ik mezelf iets aan zie doen – en daaruit voortvloeiende mentale dwanghandelingen en depressieve klachten hun tol begonnen te eisen. Lees meer

/0 Reacties/door

Het dwangmonster slaapt nooit

Triggerwarning: Let op er komt een heftig onderwerp aan bod, suïcidale dwanggedachten.

Begin juni vertrokken mijn broer en ik met onze mams naar Turkije om daar haar 80e verjaardag te vieren. We zouden een week verblijven in hetzelfde hotel waar onze ouders jaren geleden naartoe gingen. Aanvankelijk keek ik hier erg naar uit, maar naarmate de vertrekdatum dichterbij kwam, begonnen bij mij de spanningen en dwangklachten toe te nemen. Vanaf het moment dat mijn broer mij enthousiast een foto van ons hotel liet zien, begonnen mijn intrusies meer op de voorgrond te treden. Intrusies zijn hele enge gedachten (en in mijn geval ook verschrikkelijke beelden met betrekking tot hoge gebouwen) die ineens in je opkomen. Deze gedachten wil je niet uitvoeren, maar ze veroorzaken veel angst en onrust. Ik merkte dat ik weer last begon te krijgen van terugkerende gedachten en beelden waarin ik mezelf van een hoog gebouw naar beneden zag springen. Ik praatte erover met mijn partner en probeerde afleiding te zoeken, maar het dwangmonster werd steeds groter. Mijn grootste angst was dat mijn hotelkamer zich op grote hoogte zou bevinden en ik de controle over mezelf zou verliezen.
Lees meer

/0 Reacties/door

Angst voor de angst

Trigger warning: in deze column komen stukken over de dood voor

Zoals jullie weten is schrijven datgene wat ik het liefste doe. Eigenlijk was ik al veel eerder van plan om weer een column te schrijven, maar door verdrietige omstandigheden in mijn privéleven eind vorig jaar kwam het maar niet van de grond. Ik verloor een oom op wie ik erg was gesteld en van wie ik niet goed afscheid heb kunnen nemen. Daarnaast moesten we afscheid nemen van een van onze geliefde schaapjes. Het andere schaapje bleek ook ernstig ziek en de kans was heel groot dat we haar ook zouden kwijtraken. Ik voelde me machteloos en had het gevoel dat er een mantel van somberheid om mij heen gedrapeerd zat, die ik maar niet kon uittrekken. Lees meer

/0 Reacties/door