´In mijn jeugd heb ik last gehad van de angst om ziek te worden´ Zo start ik tijdens voorlichting vaak mijn persoonlijke verhaal over mijn eigen ervaring met angst. ‘Op dit moment heb ik er nagenoeg geen last meer van, maar ook ik kan af en toe nog getriggerd worden.’ Het verhaal hierachter vertel ik niet vaak en ga ik nu toch met jullie delen…
Het was oktober 2024, ik weet het nog heel goed. Ik zat op kantoor achter mijn bureau, klamme handen, hoge ademhaling, beetje duizelig en ik bedacht bij mezelf: ‘Ik heb gewoon weer een paniekaanval… vanwege een e-mail… ?!’ Het bericht kwam van SOA Aids Nederland. Ze vroegen ADF om een voorlichting over angst te komen geven aan de medewerkers van de chat en hulplijn.
HIV Aids was dè grootste angst uit mijn puberteit…
Triggertijd
Vroeger was ik een rebelse puber. In die tijd ontdekte ik seks, drugs en rock en roll en leidde een losbandig leven. Het was ook de tijd van HIV Aids, eerst kwam het van seks met apen, daarna met homo’s en op een gegeven moment bleek iedereen het te kunnen krijgen… en toen werd ik bang. Onnoemelijk bang. Mijn angst werd zo groot dat het me volledig overspoelde. Deze angst ging gepaard met PTSS naar aanleiding van een gewelddadige verkrachting en toen was de trigger compleet erin geramd:
- Als ik het in de krant las, was ik volledig van de kaart.
- Ik durfde geen vlees meer te eten, want ik was bang dat het besmet was.
- Beelden en muziek van Queen gaven mij de creeps (zanger Freddie Mercury was besmet)
- De kraan in een openbare ruimte durfde ik niet meer aan te raken. Wat nu als ik het via de kraan opliep?
- Angst voor naalden en toch heb ik me vele keren laten testen.
- En ga zo maar door…
Dit alles ging gepaard met een enorm schuldgevoel over experimenteren in de puberteit. Ik was ervan overtuigd dat ik ‘het’ had en dat dit een teken was dat ik het niet verdiende om te leven. Zo ging mijn puberteit over in triggertijd.
Terug naar nu
30 jaar later zat ik daar te kijken naar een e-mail. De letters begonnen te dansen en er kwamen gedachten in me op, zoals: ‘Hier heb ik toch therapie voor gehad, dit heb ik achter me gelaten. Ik ben nu veilig, er is niks aan de hand. Waarom doet mijn lijf zo raar? Ik ben een ervaren voorlichter, dit moet ik toch gewoon kunnen…’ en ineens wist ik wat ik moest doen. Met knikkende knieën en klotsende oksels liep ik naar boven en vroeg mijn collega voorlichter Twan om hulp. Samen hebben we de voorlichting doorgenomen en besloten om deze uitdaging aan te gaan.
Exposure
Twee weken voor we naar SOA Aids Nederland zouden gaan, besloot ik gaatjes te laten prikken in mijn oren. Dat durfde ik vroeger niet, uit angst om besmet te raken. Trots liep ik de juwelierszaak uit, met twee kleine glinsteroorbelletjes in. Exposure check. Niet mijn angst, maar ik zit achter het stuur nu.
Het bezoek
De afspraak met het team van SOA Aids Nederland werd een ervaring om nooit te vergeten. Samen met Twan en nog een andere voorlichter, ben ik in gesprek gegaan met de medewerkers van de chat en de hulplijn. Uiteraard hebben we veel verteld over angst en dwang in het algemeen, maar door onze persoonlijke ervaringen hierin te delen, kwam het gesprek op een diepere laag en gaf het mooie inzichten voor het team en voor onszelf.
Komen en gaan
Angst is nu een emotie bij mij die komt en gaat. Af en toe vliegt het uit de bocht, zoals in de situatie hierboven. Vaak brengt het me in beweging en dat is precies waar emoties voor bedoelt zijn. Wist je dat het woord emotie is afgeleid van het Latijnse woord ‘emovere’? Emovere betekent ‘eruit bewegen’ en dat is precies wat ik heb gedaan.
Ellemieke is coördinator voor lotgenotencontact en trainingen bij de Angst Dwang en Fobie stichting. Haar man heeft last van dwang en ze heeft zelf ervaring met angst en PTSS. Als ervaringsdeskundige geeft ze voorlichting over angst en dwang in het dagelijks leven.
