Welmoed (57) kreeg in haar tienerjaren te maken met verschillende angsten die lange haar dagelijks leven beperkten. Gelukkig is ze nu al bijna vijftien jaar van zo goed als al haar angsten af. Tegenwoordig zet ze als begeleider van een lotgenotengroep haar ervaring in om anderen te helpen.

“Mijn angsten begonnen in mijn tienerjaren, Ik was altijd bang dat ik iets deed waardoor er ongelukken zouden gebeuren of iemand dood ging. Als gevolg daarvan moest ik alles voortdurend controleren. Dat uitte zich onder andere in smetvrees, maar ook op werk moest ik alles continu opnieuw controleren. Als een stoel een beetje kraakte, was ik als de dood dat er iets zou gebeuren met de persoon die erop zou gaan zitten. Dat soort gedachten spookten voortdurend door mijn hoofd en beperkten mij enorm.”

“Ik denk dat de angsten deels in de genen zitten, maar ook mijn omgeving had veel invloed. Toen ik vijftien was kwam ik bij een bijbelclubje en ik ging me heel erg focussen op het geloof. Ook hier ging ik heel dwangmatig mee om en ik kreeg te maken met verschillende angsten. Ik was bang dat als ik dingen fout deed, ik dan in de hel zou komen. De laatste 20 jaar ben ik verschillende malen opgenomen geweest of heb ik therapieën gevolgd. Ik merkte dat het vooral in periodes van stress en drukte mis ging. Ik houd dus nu ook goed in de gaten of ik niet te veel in mijn agenda heb staan.’’

‘‘Veel erover lezen, was voor mij al een hele fijne vorm van therapie’’

‘‘Ook ben ik veel op zoek gegaan naar manieren om mezelf te helpen. Ik las het ene zelfhulp boek na het andere en ook spirituele boeken brachten veel inzichten en rust. Als je er veel over leest, ga je automatisch anders tegen dingen aankijken. Dat is eigenlijk al een hele fijne vorm van therapie.’’

‘‘Het is belangrijk om aandacht aan te schenken aan angst en dwang, omdat veel mensen denken dat ze de enige zijn. Ze weten niet wat hen mankeert en durven er niet over te praten. Dan blijven ze er lange tijd mee rondlopen en dat is gewoon niet nodig. Als je de stilte doorbreekt, zul je zien hoeveel mensen bereid zijn je te helpen.’’

>>Terug naar Ervaringsverhalen en Interviews