Voor Nienke (42) was faalangst lange tijd haar innerlijke slavendrijver. Het begon bij het maken van topografie-toesten, maar het resulteerde tijdens haar studie in een zware depressie. Door hulp te zoeken is ze van een grijze muis uitgegroeid tot iemand die in haar kracht staat en het taboe op faalangst wil doorbreken.
‘‘Op de lagere school moest ik beginnen met leren voor de topografie-toetsen. Ik moest en zou alles weten voor de toets en volledig verkrampt was ik aan het studeren. Steevast ging ik na elke toets huilend naar huis, omdat ik vast een onvoldoende had gehaald. Als ik dan het cijfer terugkreeg, was het altijd weer een 8 of hoger. Dit patroon hield aan op de middelbare school en ook in mijn vervolgopleiding. Ik kon niet stoppen met studeren.’’
‘‘Veel mensen denken dat ik heel perfectionistisch ben, maar dat is niet zo. Faalangst betekende voor mij dat ik bang was om bij ook maar één foutje volledig af te gaan in de ogen van anderen. Alles moest wijken voor mijn studie en niemand kon me tegenhouden. Op mijn 17e startte ik met mijn hbo-opleiding. Daar werd het krampachtige studeren mij te veel. Ik kwam met een burn-out thuis te zitten, was zwaar depressief en had last van ontelbare migraine aanvallen. Deze vastloper heeft zich nog vaak herhaald in mijn leven. Uiteindelijk ben ik cum laude afgestudeerd. Iedereen was trots op mij, maar ik wist van binnen dat dit de verdienste was van mijn innerlijke slavendrijver die mij dwong om te studeren tot ik erbij neer zou vallen. Daar zat zoveel dwangmatigheid, pijn en verdriet achter. Het kon het nooit goed genoeg zijn.’’
‘‘Zelfacceptatie vormt een tegenhanger voor mijn innerlijke slavendrijver’’
‘‘Faalangst heeft mij meerdere keren kapot gekregen, maar het heeft me ook een mooier mens gemaakt. Toen ik vastliep werd ik gedwongen om aan mezelf te werken. Ik ben van grijze muis uitgegroeid tot iemand die in haar eigen kracht staat. Iedereen moet altijd maar mooi en perfect overkomen op social media. Degenen die dat niet bijhouden, komen aan de zijlijn te staan. Door erover te praten, hoop ik dat er een verschuiving komt in de maatschappij. Mindfulness heeft me geleerd mezelf op de been te houden en zelfacceptatie vormt een tegenhanger voor mijn innerlijke slavendrijver. Door erover te praten draag ik bij aan de laatste stap; het taboe stukje voor stukje te doorbreken.’’
>>Terug naar Ervaringsverhalen en Interviews