Er is altijd hoop

Spannend om mens te zijn

Ik heb spanning voor leven in het algemeen; het gewoon mens zijn, dingen zeggen, werken en fouten kunnen maken, mensen die nabij komen of een conflict opzoeken. In dit soort situaties krijg ik hartkloppingen, spiersamentrekkingen, de neiging te willen gillen, huilbuien, chronische hyperventilatie (te hoog ademen, zonder dat je een ‘aanval’ hebt) en soms zelfs migraine. Ook heb ik dwanghandelingen, dat wil in mijn geval zeggen dat ik bang ben om mijn huis te verlaten omdat ik bang ben dat ik iets niet uitgedaan heb waardoor er brand komt.

In het verleden heb ik ook jarenlang geleefd met een diepe angst om beslissingen te nemen. Niet alleen over bijvoorbeeld het aanschaffen van dure spullen, maar zelfs voor het prikken van een datum, omdat het een ‘verkeerde beslissing’ kon zijn. Wat startte als lichte angst ging naar totale vermijding.

Wat heeft mij geholpen?
Ik zette eerst volop in op therapie. In het begin ging het van spanning naar angst. Het werd dus erger. Ik kwam erachter dat ik nog veel dingen uit mijn jeugd niet had verwerkt. Pas toen ik ontdekte wat er echt aan de hand was (een veroordelende stem in mij die mij hard beschuldigde) kon ik zien dat mijn angsten niet reëel waren en ging ik oefenen met exposure (het aangaan van je angsten). Ook heb ik baat gehad bij therapie die nog niet ‘bewezen’ is. Bijvoorbeeld PRI (Past Reality Integration), neurofeedback en brainspotting.

Weet dat er veel goede therapieën zijn, maar deze niet bij iedereen aanslaan of soms zelfs slecht worden uitgevoerd. Denk niet dat het aan jou ligt of dat je uitbehandeld bent; misschien is er wel iets anders wat jou beter past. Naast therapie ontwikkelde ik ook een eerlijke relatie met mijzelf, dat mijn pijn, boosheid en angst er mogen zijn en niet weggedrukt hoeven te worden. En ten diepste denk ik dat angst gaat over liefde; er komt te weinig liefde binnen in je hart. Het helpt om bronnen van liefde te zoeken en dat bewust binnen te laten. In mijn geval was dat onder andere binnen mijn geloof.

Get a life
Het gaat nu een stuk beter met mij. Ik leef weer en ik voel geen paniek meer. Ik heb mijn werkzaamheden opgepakt in het maatschappelijk leven, investeer in vriendschappen en leuke activiteiten, zodat mijn leven gevuld en zo happy mogelijk is. Niet alles is weg en dat is oké. Ik werk aan de dingen die beter kunnen worden. Je kunt jezelf helemaal verliezen in de therapie wereld, maar ik denk dat je aan twee sporen tegelijk moet werken; zorg dat je een leven hebt en zorg voor je binnenste.

Mijn verhaal opende met: Er is altijd hoop. Dat denk ik echt; laat je niet kisten door de angst! Het is een fata morgana, het is niet echt waar. Als jij de regie weer pakt, kun je stappen zetten in de richting van een vrijer leven, elke dag een stukje. Wees lief voor jezelf en een dappere strijder.