DE ANGST OM OVER TE GEVEN KLUISTERDE BODIL (17) MAANDENLANG AAN BED

Dit interview verscheen eerder in ons magazine Vizier, editie 4-2023.
Auteur: Ellemieke Hemmers

Ze woont met haar moeder en broertje in Amsterdam, zit in het examenjaar van het VMBO, werkt bij de HEMA en in haar vrije tijd is ze vooral veel buiten; lekker bewegen. Momenteel leidt Bodil een redelijk normaal puberleven. Om daar te komen moest ze in de afgelopen jaren, samen met ervaringsdeskundige ambulant begeleider Jurre, wél diep in haar angsten duiken.

Bodil: “Vier jaar geleden ging het mis. Er was een incident waarbij iemand moest overgeven en ik raakte volledig in paniek. Vanaf dat moment kreeg ik steeds meer moeite met aanraken. Ik moest me steeds omkleden en alles moest schoon zijn, dan pas voelde het veilig. Ook had ik regelmatig last van hyperventilatie, ik had soms wel vier aanvallen op een dag. Ik wist dat er iets moest gebeuren en ging van therapeut naar therapeut, maar niets hielp echt.

Op school werd ik gepest door een vriendinnengroep. Ik had flapoortjes en droeg andere kleding dan de andere meiden. Deze kleding vond ik wel leuk, maar uiteindelijk wilde ik het niet meer dragen, omdat ik ermee gepest werd. Door het pesten werd ik onzeker over mijn uiterlijk. Ik ging zelfs zo ver dat ik mijn kleding en uiterlijk aanpaste voor anderen. Dat hielp niet voldoende. Uiteindelijk durfde ik helemaal niet meer de straat op.

‘Door het pesten werd ik onzeker over mijn uiterlijk’

Bij vlagen had ik last van de angst om over te moeten geven (emetofobie, red.). Het ene moment ging het best aardig. Het andere moment durfde ik niet eens de straat op om naar school te gaan. Ik sloot me op in mijn kamer en niemand mocht me aanraken. Ik had moeite om überhaupt mijn bed uit te komen. In die tijd dacht ik regelmatig: ‘Van mij hoeft het zo niet meer’. Ik zag geen licht aan het einde van de tunnel. Ik heb mezelf zelfs geslagen om de pijn in mijn hoofd niet te hoeven voelen. Achteraf denk ik: ‘Waarom deed ik dat?’ Gelukkig kon ik bij UVA minds* en Mental Heroes** terecht. Tijdens de therapie bij UVA minds leerde ik het verleden verwerken. En om milder te zijn voor mezelf. Jurre van Mental Heroes was er voor de praktische hulp. Ik moest letterlijk weer leren om de straat op te gaan en om de afstand tot mijn huis steeds verder te vergroten. Onder begeleiding leerde ik weer reizen met het openbaar vervoer en uiteindelijk ook om weer naar school gaan. Ook leerde ik om weer normaal te eten, want ik leefde op tosti’s en voorverpakte pannenkoeken.”

Jurre: “Toen ik Bodil leerde kennen, zat ze zo diep. We hebben in het begin heel rustig aan gedaan. Het ging letterlijk stapje voor stapje. Eerst heb ik de tijd genomen om kennis te maken bij haar thuis. Daarna gingen we samen steeds verder de buitenwereld in.”
Bodil: “Die eerste periode is eerlijk gezegd in een waas aan me voorbij gegaan. Het was vooral heel veel oefenen, herhalen en dan erover praten. Leren en ervaren dat het oké is, óók om angstig te zijn. Mijn leven werd bepaald door de angst en ik leefde voor mijn angst. Langzaamaan kreeg ik weer grip op mijn eigen leven. Medicatie hielp me om het ergste randje van de angst af te halen, zodat ik aan de slag kon met de behandeling. Bij Jurre voelde ik me van begin af aan veilig, mede omdat hij ervaringsdeskundige is. Af en toe vertelde hij iets over zichzelf en zijn eigen angst. Dat maakte hem in mijn ogen meer mens.”
Jurre: “Fijn om te horen, zo heb ik het ook ervaren. Over het algemeen helpt mijn ervaringsdeskundigheid me om dingen vanuit een ander perspectief te bekijken en uitleg te geven. De begeleiding wordt hierdoor gelijkwaardiger.”

Bodil: “Ik zou andere jongeren willen meegeven dat het niet erg is als je je belabberd voelt. Het mag er zijn, voor nu. Op een gegeven moment is het tijd om de strijd met die nare gevoelens los te laten. Doe rustig aan en vraag anderen om hulp. Houd hoop, werk mee met therapie. Dan is de kans groot dat je je leven terugkrijgt en dat is het beste gevoel.”
Jurre (knikt): “Gun jezelf de onzekerheid. Die hoort ook bij de leeftijd. Dit accepteren helpt je de angst te relativeren en met de angst om te gaan in het dagelijks leven.”

‘Als ik druk ben in mijn hoofd word ik rustig van gitaarspel’

Bodil: “Een oefening die mij enorm hielp is een taak-concentratieoefening. Dan luister ik bijvoorbeeld naar muziek en concentreer me op een stem of een instrument. Als ik druk ben in mijn hoofd, word ik rustig van gitaarspel. Een bodyscan kan ook goed helpen. Ik had de neiging om uit mijn lijf te vluchten. Nu merk ik dat contact maken met mezelf me juist helpt bij mijn herstel.

* Uva Minds biedt specialistische geestelijke gezondheidszorg (SGGZ) aan kinderen, jongeren en jongvolwassenen (en hun ouders) met psychische problemen.
** Mental Heroes biedt (behandelingsgerichte) ambulante begeleiding aan kinderen, jeugdigen en jongvolwassenen van 12 tot 23 jaar.