Even een waarschuwing vooraf: dit wordt geen vrolijk verhaal.

Veel mensen zijn op zoek naar een oplossing. Een probleem is er om te fixen. Psychische klachten, daar moet je vanaf. En het zou zo fijn zijn als we een ‘How to’ voor alles hebben. ‘How to be happy in 10 days’, was het maar zo simpel…

Een paar maanden geleden was alles me ineens teveel. Muziek stond te hard, de zon was te fel en een bezoek aan de supermarkt was een regelrechte ramp. Teveel prikkels. Pijn in mijn lijf. Het gevoel dat ik ziek ging worden en het enige wat ik wilde was hard weglopen van mezelf.

Tijd om me terug te trekken, rustig aan te doen en mijn agenda leeg te ruimen. Ik heb alles afgezegd, ben alleen nog naar mijn werk gegaan als dat nodig was en heb boodschappen thuis laten bezorgen. De tijd die ik over had (een paar uur per dag) ben ik gaan besteden aan meditatie, Qigong en werken in de tuin.

Reactie van anderen

De meeste mensen hadden begrip voor mijn situatie, maar sommigen snapten er niets van. Mensen zeggen dat ik altijd ‘zo relaxed ben’ en dat ik ‘zo’n opgeruimd karakter heb’. Als je mijn gemoedstoestand af zou meten aan de staat van ons huishouden, zou je weten dat er echt complete chaos in mij was. Ik had geen energie meer om het uit leggen en zei alleen maar: ‘Het is gewoon even niet mijn periode van de maand’. Gelukkig was het gesprek dan vaak al snel klaar.

Zwart

Wat ik er niet bij vertelde… Het voelde zwart. Net als de periode dat ik echt in de put zat als puber, of in de periode van burn out vijftien jaar geleden. Ik herkende de signalen en wilde daar niet in terecht komen. Tegelijk wist ik ook dat dit nodig was. Er was een aantrekkingskracht om te voelen, blote voeten in de modder, handen in de aarde, voelen. Ik voelde uit balans, in de war, verdriet, tekort, leeg, moe, onzeker, boosheid en teleurstelling over mezelf. (Ik heb je gewaarschuwd, het is geen vrolijk verhaal).

Zingeving

Het zijn van deze periodes waarin ik het gevoel heb dat ik tekortschiet aan alles en iedereen en vooral aan mezelf. Alsof ik mijn potentie niet volledig waarmaak en te weinig zingeving en betekenis in de wereld breng. Het komt vaak na een periode van onrust. Een gevoel wat voort komt uit de vraag of ik het als moeder, partner, werknemer wel goed doe en of ik niet veel meer kan betekenen als ik maar…. Meer tijd met mijn kinderen doorbreng, het huishouden beter doe, liever ben voor Ronald en mijn werk beter kan doen. Alsof ik dan pas iets waard ben.

Ploeteren

Trauma deskundige Gabor Maté zei in psychologie magazine: ‘Belangrijk is dat je weer durft te voelen.’ Dus ik verzamelde mijn moed bij elkaar en ging ‘voelen’. Eerlijk gezegd voelde het niet fijn…  als ‘tot knie hoogte door de modder van het moeras ploeteren, met de angst om tot mijn oksels weg te zinken’. Je zou kunnen zeggen dat het echt even crisis was. Het Chinese teken voor crisis bestaat uit twee karakters: gevaar en kans. En hoewel het echt aanvoelt als een donkere periode, zag ik ook de kans op reflectie.

Lotus

Terwijl ik gisteren aan het mediteren was bij een van mijn favoriete bruggetjes in het park verderop, kwam een inzicht vanuit Tao training bij me binnen: Zonder modder, geen lotus… Lotus staat voor liefde, connectie, compassie. Als je alleen maar bezig bent met de pracht en praal van de lotus in je leven, mis je de aansluiting bij de voedingsbodem, de modder. De levenslessen uit de modder van schaamte, angst, verdriet en boosheid verdiepen de liefde en de compassie met jezelf en met de ander.

Dus ploeter ik voort. Tijdens het snoeien van de heg, voel ik langzaam de energie weer door mijn lijf stromen. En dan weet ik, nee dan voel ik… Mijn lotus komt weer in bloei.

Ellemieke is coördinator voor lotgenotencontact en trainingen bij de Angst Dwang en Fobiestichting. Haar man heeft last van dwang en ze heeft zelf ervaring met angst en PTSS. Als ervaringsdeskundige vertelt ze regelmatig over angst en dwang in het dagelijks leven.