Chiara (22) werd kort geleden voor de derde keer getroffen door een burn-out. Ze studeerde full-time en werkte daarnaast bijna elke avond in de horeca. Er kwam een moment dat de schijn niet langer kon ophouden, dus ze besloot te gaan praten. Dat heeft haar zoveel opgeleverd dat ze anderen ook wil stimuleren de stilte te doorbreken.
‘‘In mijn pubertijd kreeg ik te maken met een heftige depressie. Vele nare ervaringen uit mijn kindertijd zorgde ervoor dat ik mijzelf dacht te ‘beschermen’ door mijn problemen voor me te houden, dat bleek helaas niet voor altijd te werken en veranderde in een depressie. Rond mijn 18e overleed een vriend van mij en kort daarna ook mijn opa. Ik kon niet omgaan met het verdriet dat ik daarvan had en ik deed er alles aan om het maar niet te hoeven voelen. Het opkroppen van mijn verdriet, zorgde dat ik last kreeg van verschillende angsten. Ik ging gokken en alcohol drinken om me minder angstig te voelen. Als ik niet dronk kon ik urenlang in paniek in bed liggen. Dan durfde ik mijn kamer niet uit om naar het toilet te gaan en poetste ik mijn tanden boven mijn prullenbak op mijn kamer.’’
‘‘Door te drinken lukte het me beter om de slaap te vatten, maar bij elk geluid schrok ik weer wakker en lag in verstijfd in bed te luisteren tot ik zeker wist dat er niemand in mijn kamer was. Op mijn veertiende ben ik in mijn slaap aangerand en op mijn achttiende werd ik ‘s nachts opnieuw aangerand op straat. Dat zorgde voor een trauma. Als ik alleen over straat liep, raakte ik volledig in paniek. Ik was bang dat iemand me iets aan zou doen. Het werd van kwaad tot erger en en ik begon geïsoleerd te leven.’’
‘‘Ik kan nu weer leven in plaats van overleven’’
‘‘Ik vertelde andere mensen nooit over mijn angsten. Toen ik in voor de zoveelste keer in een burn-out belandde, besloot ik hulp te zoeken. Er werd toen naast de burn-out PTSS vastgesteld. Die diagnose heeft me enorm veel geholpen, want ik kreeg eindelijk de juiste behandeling en nam mijn klachten serieus. Voor mij sloeg EMDR-therapie goed aan en dat heeft ervoor gezorgd dat mijn klachten nu zo goed als gehalveerd zijn. Ik durf ’s nachts weer mijn kamer uit en ik voel me veiliger op straat.’’
‘‘Ik sta achter het doorbreken van de taboes rond psychische klachten en ik wil anderen stimuleren om hun klachten serieus te nemen. Doordat ik ben gaan praten, heb ik hulp gekregen en kan ik nu weer leven in plaats van overleven. Er is weinig bekend over de vele vormen van psychische klachten en maakt mensen terughoudend in het zoeken naar hulp. Dat is zonde, omdat juist die hulp je zoveel kan opleveren. Het is oké om met je klachten aan de slag te gaan, en het helpt juist als je ze erkent.’’
>>Terug naar Ervaringsverhalen en Interviews