Wanneer je een dwangstoornis hebt, blijft het lastig om je naaste omgeving uit te leggen waar je nu precies last van hebt. Ik kan me herinneren dat de bedrijfsarts van de rechtbank, waar ik toen werkzaam was, aan mij ooit letterlijk de vraag stelde of ik ook dingen zag vliegen. Het enige wat toen in mijn hoofd opkwam, was dat deze man er helemaal niets van begreep.
Wat zou het heerlijk zijn als ik mijn dwang zo onder controle zou hebben, dat ik helemaal geen medicatie meer nodig zou hebben! Dan zou ik verlost zijn van nare bijwerkingen, zoals overgewicht, snel zweten en ook slapeloze nachten wanneer achteraf blijkt dat ik mijn medicatie ben vergeten in te nemen. Deze gedachten gingen de afgelopen nacht door mijn hoofd, terwijl ik klaarwakker naar het plafond lag te staren. Sinds tijden had ik weer eens “plafonddienst”, zoals mijn toenmalige partner dat altijd noemde wanneer ik weer eens niet kon slapen.
Ten tijde van het schrijven van mijn tweede blog gaat Stoptober weer van start. Een jaarlijks terugkerende landelijke campagne die rokers aanmoedigt om gedurende 28 dagen gezamenlijk te stoppen met roken. Ik vind het een geweldig initiatief, maar ook een zware opgave, vooral als je daarnaast zoals ik ook nog te maken hebt met een dwangstoornis.
